Miłość braterska Trzecią cechą rozpoznawczą członków Apostolatu Maryjnego jest miłość braterska oparta o przykazanie miłości: Daję wam nowe przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali; jak Ja was umiłowałem, tak miłujcie się i wy nawzajem. Po tym poznają wszyscy, że jesteście moimi uczniami, jeżeli miłość mieć będziecie jedni do drugich (por. J 13,34). Wzór tej miłości odnajdujemy w życiu Chrystusa Pana. Obowiązek postępowania według przykazania miłości głosili także apostołowie, szczególnie umiłowany uczeń - św. Jan. Nauka o miłości braterskiej jest zawarta przede wszystkim w Pierwszym Liście św. Jana. Według wskazań Apostoła braterską miłość należy realizować poprzez:
Ofiarować życie za brata - brzmi pierwszy Janowy sposób realizacji braterskiej miłości - to znaczy umiłować człowieka aż do ostatecznych granic na wzór Chrystusa. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje daje za przyjaciół swoich (J 15, 13). Oddanie życia za braci to nie tylko jednorazowe heroiczne oddanie życia. Ofiarować życie za braci to służyć im i dawać im z siebie to, co najlepsze. Oddanie życia za ludzi przez Chrystusa Pana na Kalwarii, czyli najwyższy wymiar miłości, zobowiązuje nas do życia w służbie i oddaniu braciom. Według norm Apostolatu Maryjnego służebność i oddanie przejawia się w oddziaływaniu na ludzi zaniedbanych, obojętnych i zagrożonych religijnie, zwłaszcza w niebezpieczeństwie śmierci; w likwidowaniu obojętności, niechęci, niezgody i napięć, długotrwałych sąsiedzkich względnie rodzinnych nieporozumień przeradzających się często w nienawiść; w rozpowszechnianiu Cudownego Medalika dla udostępnienia wielkich łask obiecanych przez Najśw. Maryję Pannę; w odwiedzaniu chorych (w szpitalach, w domach), osób samotnych, opuszczonych; przez upowszechnianie czytelnictwa religijnego m. in. drogą wypożyczania książek, czasopism, tekstów drukowanych i różnych informacji o treści religijnej itp. działalności. |